Γράφει η Κλειώ Βλαχάκη

Είναι κάποιοι τόποι που φεύγεις μα πάντα γυρνάς.

Είναι και κάποιοι άνθρωποι που ζουν σε κακοτράχαλους τόπους μα δεν έχουν γωνίες μήτε εσοχές.

Και μυρίζουν θυμάρι, φλισκούνι και μαλοτίρα και οι τόποι και οι άνθρωποι. Κι έχουν καθαρό βλέμμα και σφίγγουν το χέρι όταν σε χαιρετούν και σου χαμογελούν και ανοίγουν τα σπίτια τους και σε φιλεύουν...

Γράφει η Κλειώ Βλαχάκη

Στην Κρήτη είμαστε φωνακλάδες. Άνθρωποι της υπερβολής. Αγαπάμε πολύ, κλαίμε περισσότερο, τραγουδάμε συνέχεια, ψάχνουμε αφορμές να σμίγουμε, να γλεντάμε, να λέμε μαντινάδες, να μετουσιώνουμε τον πόνο και τη χαρά σε δεκαπεντασύλλαβους.

Στην Κρήτη πίνουμε ρακή. Υψώνουμε τα ποτήρια και λέμε: «Να είμαστε καλά να σμίγουμε...